De alten lijken nog hoger te zijn. Ik geef de voorkeur aan particuliere verkopen indien mogelijk.
Ik kocht een bijna mint vroege gegraveerde Mark 7 (ik geef de voorkeur aan de 7 boven de VII omdat dat op de hals staat) voor $1300 in een particuliere verkoop.
Het enige dat de prijzen opdrijft, zijn de flippers. De tenoren zijn nog steeds maar $2000 waard en de alten zouden minder moeten kosten. Het zijn nog steeds Selmers, maar niet zo goed als de voorgaande, of eigenlijk de volgende modellen.
Ze hebben nog steeds het Selmer-geluid, maar de pinky-tafels zijn lomp. Dat hebben ze opgelost met de Super 80 en daarna.

 

De alten werden zelden bekritiseerd, omdat ze niet veel verschilden in de manier waarop ze speelden, zo is mij verteld. Ik heb er nog nooit een gehad.

De "lomp"e tafel is iets wat ik gewoon niet voel als ik de tenoren bespeel. Ik merk een klein beetje extra bereik en een iets andere kanteling dan bij de VI, maar alleen wat ik zou verwachten als ik van het ene model of merk hoorn naar het andere ga.

Het is onwaarschijnlijk dat je een andere deal zult vinden zoals je beschrijft, tenminste niet als je te maken hebt met iemand die kennis heeft van de huidige prijzen. Ik kocht een Mark VII tenor in VGC voor $800, maar dat was rond 1999. Ik heb een "moord" begaan door hem voor ongeveer $1.000 te verkopen om een nieuwe Cannonball te kopen.

 

Ik ben benieuwd of uw waarderingen een verschil aantonen tussen de eerdere exemplaren die gegraveerd waren en de M-aanduiding hadden, en de latere exemplaren met de N-aanduiding, die vaker wel dan niet ongegraveerd waren.

 

Ik ben benieuwd of uw waarderingen een verschil laten zien tussen de eerdere exemplaren die gegraveerd waren en de M-aanduiding hadden, en de latere exemplaren met de N-aanduiding, die vaker niet gegraveerd zijn.

Dit is iets wat ik af en toe doe, niet altijd. De tijdsperioden die ik heb gebruikt, zijn van korte duur en de steekproefgrootte is klein. Ik heb ze samengevoegd, zonder onderscheid te maken, dus ik kan het niet zeggen. De meeste die ik zie, zijn echter niet gegraveerd; zoals 4 van de 5. En de meeste zijn gelakt, niet zilver afgewerkt.

Ik gebruikte eBay jaren geleden voor de prijsbepaling, maar ontdekte dat er zulke grote variaties waren in de conditie van de hoorns dat vergelijkingen nutteloos leken. Er zijn uitzonderingen, maar naar mijn mening hebben de verkopers op Reverb een beter beeld van hoe ze dingen moeten beschrijven en zijn ze over het algemeen beter bekend met wat ze verkopen.

 

We vonden het in 1974 (tenor) niet leuk, maar nu staat de 7 voor een klassieke Selmer, en een Series III-hals biedt de ergonomie van een VI en speelt geweldig. Wat de alt betreft, kleine verschillen met de VI, dus het is altijd een geweldige keuze. Ik heb onlangs de tenoren goed bekeken, vanaf $2500 en meer, maar ik heb een impuls aankoop gedaan van een zo goed als nieuwe vroege B&S 'Guardala' in dezelfde prijsklasse. Ziet er naar uit dat het #1 wordt!

 

... maar nu staat de 7 voor een klassieke Selmer, en een Series III hals biedt de ergonomie van een VI en speelt geweldig.

Misschien voor de speelhoek, maar zeker niet voor de vingerstretch; dat laatste was het enige dat ik waardeerde aan mijn lang verdwenen VII tenor.

 

Misschien neemt dyslexie toe en denken mensen dat ze een VI voor een spotprijs krijgen, of worden de kopers ouder en zien ze gewoon de extra I in VII niet.

In alle ernst, de zeven was gestigmatiseerd en toen ik in de vroege jaren 80 een professionele hoorn wilde kopen, zei mijn bandleider: “Zoek een Mark VI, maar wat je ook doet, koop geen VII”. Zijn advies drong door in mijn psyche en terecht of ten onrechte zou ik nooit overwegen een VII te kopen. (Ik zou er wel een testen. Ik denk dat ik in de vroege jaren 80 een alt van een vriend heb geprobeerd en me alleen herinner dat de toetsing vreemd aanvoelde)

Deze houding ten opzichte van de VII is waarschijnlijk in de loop der tijd verdwenen en het merk Selmer heeft ervoor gezorgd dat deze hoorns minder straf krijgen.

Een deel van de vooroordelen tegen VII begon in de vroege tot midden jaren 80. In die tijd kostte een gebruikte VI slechts een paar honderd meer dan andere gebruikte hoorns. Ik kocht in 1985 een gebruikte Mark VI alt voor $600 van een pandjeshuis. (Dat waren nog eens tijden!). Mijn tenor, gekocht in 1984 in een muziekwinkel, kostte $900. Je kon nog steeds nieuwe oude VIs vinden voor misschien $1200. Waarom zou je een VII kopen als je een VI voor iets meer kunt hebben? Die houding is gebleven, of het nu klopt of niet, wat is veranderd, is dat het moeilijker is om een VI te rationaliseren voor 2x tot 3x de prijs van andere gebruikte hoorns.

de originele super action 80 zit in een vergelijkbare funk als de Mark VII. De prijs hiervan lijkt ook zacht te zijn. Hoewel mijn bandleider destijds daadwerkelijk voorstelde om naar de originele SA80 te kijken en zei dat Selmer zijn fout inzag en terugging naar een ontwerp dat meer in lijn lag met de Mark VI.

 

Ik heb 6's en 7's alt- en tenorsaxofoons.
Ik kocht mijn originele 7 alt terug in 1982 op de middelbare school, nieuw.
Ik heb een YouTube-video gemaakt waarin ik de verschillen tussen een late 6 alt en een 7 beschrijf. Ze spelen vrijwel hetzelfde, behalve de tafelkleppen. De hefboompunten van de linker pinktafel zijn verschillend en het gevoel is anders, maar niet onhandelbaar, hoewel ik de C# van de 7's met mijn handpalm kan indrukken. De 7 is zwaarder door de bredere ribben overal, extra kleppen, grotere toetsen, enz.

Toen ik naar UM ging, hield Sinta niet van de 7's, en zelfs ongeveer 10 jaar geleden sprak ik met zijn rechterhand in een winkel en hij hield nog steeds niet van de 7's. Dit ondanks dat ik hoorde dat Dr. Sinta de 7 had bespeeld, althans voor een korte tijd. Ik heb een SA80 niet direct vergeleken met de 7, maar het lijkt erop dat ze er meer kleinere kleppen op hebben gezet (kleinere tafelkleppen, enz.). Mijn 7 tenor is een M-buis, en alt een N-buis. Ik zou graag een N tenor of een M alt met de mijne willen vergelijken.

Het is goed om te horen dat de prijzen van de 7's wat omhoog gaan. De SBAs, 6's zijn in de loop der jaren omhooggeschoten, ongeacht hoe de economie het deed en andere instrumenten.

 

Ik had bijna een VII gekocht toen ik vorig jaar op zoek was naar een nieuwe tenor. Geweldig geluid had een "oomph" die ik leuk vond. De man wilde er volgens mij $3500 voor hebben. Maar er waren grote stemproblemen op de linkerhandnoten die ik niet leek te kunnen verhelpen (A tot en met C# waren 25-30 cent te laag). Normaal gesproken zou ik zeggen dat een goede technicus het zou kunnen repareren, maar het ding was net gereviseerd, dus dat was minder waarschijnlijk het probleem. Uiteindelijk koos ik voor een Series III, die 95% van het geluid gaf met een perfecte stemming. Ik vond die VII wel heel leuk.

 

Niets tegen de techniek, maar het probleem was waarschijnlijk meer dan minder te wijten aan de revisie. Slecht afgestelde padhoogtes kunnen intonatieproblemen veroorzaken.

Ik heb een paar jaar geleden een tenor gekocht, een 10M uit het midden van de jaren 60, die onmogelijk te stemmen was met een mondstuk. Hij had allemaal nieuwe pads en kurk. De hoogte van de toongatdeksels was ver te zoeken. Het kostte een goede technicus ruim een uur om hem bespeelbaar te maken.

 

Ik bekijk de prijzen van Mark VII's sinds ik een VII Tenor kocht. Ze zijn consequent een koopje in vergelijking met andere Selmer Paris-modellen. Ik ben erg blij met de klank en respons van mijn Mark VII Tenor (gebouwd rond 1980, serienummer N en gegraveerd) en ik kreeg hem voor een stuk minder dan een nieuwe of moderne Selmer Paris van welke soort dan ook... laat staan een Mark VI. Dat gezegd hebbende, hij heeft niet de beste intonatie. Ik kan me concentreren en het meeste ervan oplossen, maar het is niet zo "spot on" als de Reference 54' en Reference 36' Tenoren die ik bezat of zo vast als een Series III of een Yamaha Custom. Ik denk dat naarmate de Mark VI's ouder worden (en misschien ook steeds vaker in hun "permanente huizen" terechtkomen), de interesse in de VII's zal toenemen en mensen ze zullen proberen te bemachtigen en ze door goede winkels zullen laten opknappen om iets "vintage" te hebben dat voor de prijs behoorlijk goed speelt. Persoonlijk wil ik niet dat ze te veel in prijs stijgen, maar dat komt omdat ik nog steeds wil kopen en niet verkopen. Ze hebben voorlopig een beetje een slechte reputatie en dat creëert een kans als je er een persoonlijk kunt uitproberen voordat je koopt. Misschien heb je geluk zoals ik en krijg je iets geweldigs voor duizenden minder dan de alternatieven.

 

De laatste keer dat ik een VII verkocht, was ongeveer 20 jaar geleden. $1200 iirc voor een alt. Vroege M. Bijna VI serienummerbereik. 100% originele lak en een solide speler. Prefereerde mijn verzilverde 62. Geen spijt.

 

De laatste keer dat ik een VII verkocht, was ongeveer 20 jaar geleden. $1200 iirc voor een alt. Vroege M. Bijna VI serienummerbereik. 100% originele lak en een solide speler. Prefereerde mijn verzilverde 62. Geen spijt.

Wow, ik heb een koopje gescoord. Het viel me als het ware in de schoot. De man had me horen spelen en vroeg een vriend om mijn nummer. De hals had een lichte trek naar beneden die gemakkelijk gerepareerd kon worden en mijn technicus hoefde slechts een van de originele pads te vervangen.

 

Mijn maat speelde een Mark VII met Ella, The Commodores en anderen en zwoer erbij. Ik had jaren geleden ook een VII en vond hem ook geweldig. Gezien wat er gaande is met Paris Selmers, zou ik een geweldige VII niet laten liggen. Ze zullen binnenkort $5K kosten.

 

Ik ruilde mijn VII tenor voor een VI bariton (lage Bb).
Het was een eerlijke ruil.
Later ruilde ik die VI bariton voor een Conn 33 overgangsbariton.
De VII tenor was een geweldig instrument en ik mis het vaak.
Het was een vrij vroege met Franse gravure.
Had de blauwe S op de nek en een M serienummer.
Ik vond het ook erg fijn hoe het speelde met een serie III nek.

 

Ik had een paar jaar geleden een vroege tenor Mk7, het was een heel goede hoorn, maar hij was te zwaar, niets mis met de originele hals, maar als je hem probeert met een ref 54 hals klinkt hij echt als een Mk 6.

 

Ik heb een M serie VII zonder gravure, een vrij vroeg model, en het is geweldig. Is gereviseerd en afgesteld door Roberto Romeo (voordat ik het kocht). Ik heb het vergeleken met meer hoorns dan ik kan tellen en het geluid ervan is gewoonweg verbluffend. Voor mij maken de ergo's helemaal niets uit (het is een van de twee niet-Conns die ik bezit), dus ergo's zijn een droom 🙃. Het speelt gemakkelijk zuiver van boven naar beneden, zelfs voor een amateur als ik - dit alles is te danken aan een goede afstelling. Intonatieproblemen zijn over het algemeen meer te wijten aan afstellingsproblemen dan aan hoornproblemen bij het omgaan met veel hoorns. Natuurlijk zijn sommige gewoon een puinhoop, maar een goede afstelling kan VEEL intonatieproblemen verhelpen (en een goed passende mondstuk).

 

Volgens mijn observaties van verkopen op veilingen op Ebay en Yahoo.jp in de afgelopen 5 jaar, blijven de prijzen voor 7's (die daadwerkelijk verkocht werden) stevig rond de $3.000.

 

Ik haal dit draadje weer naar boven om erop te wijzen dat de prijzen van Mark VII-tenoren, tenminste de gemiddelde vraagprijzen, op Reverb en andere sites in iets meer dan een jaar met bijna $700 zijn gestegen. En, wat nog belangrijker is, een lid hier in de VS verkoopt een exemplaar in echt mooie staat op de SOTW Marketplace, geprijsd aan de lage kant van de huidige range. Het is ongeveer de helft van de prijzen die ik zie voor een VI die er niet uitziet alsof hij van de Titanic is geborgen.

Kijk er eens naar als je op zoek bent naar een mooie Selmer Paris tenor voor jezelf of een leerling. De lage Bb is zeker een uitdaging, maar als je net als ik bent, wordt die noot ongeveer 3 keer per uur gespeeld.