Afgezien van staccato-noten, inzichten over het improviseren op funksongs, zoals 'Uptown Funk', 'More Bounce to the Ounce', 'Use Me', 'Brick House' etc.?
graphicguy
Kleine pentatonische funky licks, syncopatie, herhaling, specifieke Maceo articulatiestijl. (Do Dot!)
Klankveranderingen: Speel hoge A. Open en sluit dan je rechterhand in een cool ritme. Direct Maceo!
Een van mijn favoriete altsaxofonisten en tot op de dag van vandaag een van de leukste shows waar ik ooit ben geweest.
Ik geloof dat Maceo zelf zegt: 2% jazz, 98% funky stuff.
Klankveranderingen: Speel hoge A. Open en sluit dan je rechterhand in een cool ritme. Direct Maceo!
Een van mijn favoriete altsaxofonisten en tot op de dag van vandaag een van de leukste shows waar ik ooit ben geweest.
Ik geloof dat Maceo zelf zegt: 2% jazz, 98% funky stuff.
Bekijk James Brown - "Cold Sweat" (deel 1 & 2). Merk op dat het gevoel van toepassing is op de hele band. Geen rommel of extra onnodige aantekeningen.
Geweldige tips! Ik vind die video leuk; bekijk ook 'House Party' van hetzelfde concert; correct afspelen met YT-video's; zal die A-riff proberen; goed idee voor andere favoriete funk riffs? bijvoorbeeld staccato G-G-F-G D-F-Bb-A-G-F-F
Luister, zing, zing, speel. Herhaal. Licks kopiëren is cool, maar helemaal in de muziek kruipen die je speelt, is de enige manier om die licks authentiek te laten klinken.
wat betreft hoe je als hem klinkt. Leer drums spelen of doe veel ritmewerk op één noot. De truc is om precies een 16e voor of achter een beat voor je noot te kunnen voelen. K
Ik zal proberen te antwoorden - maar meer als een man die LUISTERT naar Funk en Maceo als een vast onderdeel van mijn muzikale dieet. Anders gezegd, ik zal commentaar geven als fan van Maceo en van Funk-muziek.
1. IMHO, probeer niet te klinken als Maceo. Funk, vooral, is een stijl die authenticiteit beloont. In elke setting behalve je privé-oefenruimte is het proberen om een andere persoon sonisch af te beelden, onauthentiek. Hoewel het je wat directe geloofwaardigheid oplevert, is het niet duurzaam.
2. Een Funk-solist is deels saxofonist, deels drummer. Speel je hoorn met wat percussiviteit.
3. Ritmisch spelen geweldige funk-solisten zelden lange noten. Drummers ook niet, als ze bezig zijn met de taak om billen te laten swingen op een groove. Noten met een duur van meer dan een halve noot zijn meestal het slot- of beginwoord in een statement. (voorbeeld: Introductie tot Papa Don't Take No Mess, of Maceo solo in Inner City Blues) Dit maakt Funk spelen tot een van de meest uitdagende van alle stijlen. Hoewel minder complex in harmonische structuur, vereist Funk spelen de hoogste discipline met betrekking tot ritmische uitvoering. Slechte Funk-solisten raken de focus en het uithoudingsvermogen kwijt dat nodig is om ritmisch in de groove te blijven en ze keren terug naar het blazen van lange noten, altissimo of andere gimmicks om in de solo te blijven.
4. Statements in achtste en zestiende noten, vaak gestippeld en gesyncopeerd, zijn de regel.
5. Het gebruik van triolen komt zeer vaak voor. Triolen, mordenten, ghost- en grace-notes zijn nietjes in geweldige Funk-solo's. Al deze apparaten moeten worden geoefend, samen met de discipline van solo's met noten van korte duur (drumbeat-achtig).
6. Weet altijd waar de "1" is. De downbeat van een nieuwe maat. Sla de 1 aan of heb een goede reden om dat niet te doen.
7. Toonontwikkeling is net zo belangrijk als bij klassiek spelen. Een sterk centrum hebben is een groot voordeel bij Funk spelen. Een Funk-solist is als een predikant die een preek houdt op de kansel. Projectie en zelfverzekerd verhalen vertellen zijn essentieel. De meeste spelers gebruiken vibrato spaarzaam. Maceo gebruikt het zeer effectief, vaak als een kleine schud op het einde van een funky noot. Dexter Gordon doet dat als een meestermuzikant.
8. Een plan hebben over waar de solo naartoe gaat, is een andere essentie. Elke solo moet een verhaal vertellen, maar in Funk solo's is het opraken van de landingsbaan (idealen) het meest verderfelijk. Proberen in de groove te blijven, geeft een speler niet de tijd om de traject van de solo op te lossen. Meer dan elke andere muziekstijl kan het missen van slechts één beat ertoe leiden dat je bandleider of publiek dingen zegt of denkt als: "Jimmy, hey Jimmy! Ga terug met die kleine grappige hoorn, je zegt niets. Ga weg! Ga weg!" RIP JB.
9. Herhaling is geen zwakte, het is een kracht. Het herhalen van een zin meerdere keren brengt het publiek mee met de speler. Het bouwt spanning op terwijl de luisteraars zich voorbereiden op wat er gaat komen. Het leent ook geloofwaardigheid aan de uitspraak. Als wat je zegt niet belangrijk genoeg is om te herhalen, is het slechts een kortstondig stukje lawaai.
10. Te veel noten spelen is erger dan te weinig spelen. Minder noten die op tijd worden gespeeld, zijn veel effectiever dan 32e runs die over de ritmesectie worden gespoten.
11. Slurring vs. tonging. Geweldige Funk-spelers doen veel meer tonging dan slurring. Er is een kader van Smooth Jazz-spelers die uitstekende muzikanten zijn die sluren, glijden en glijden over funky beats, maar de groten zoals Eddie Harris, Maceo en Sinclair Pickney gebruiken sluring strategisch, zo niet spaarzaam.
12. Een Funk-solo spelen is deels dansen. Ik worstel daarmee omdat sommige mensen, waaronder een idioot saxofoonleraar die ik ooit had, geloofden dat je geen geweldige saxofonist kunt zijn als je niet kunt dansen. Letterlijk. In een club. Maar voor zover een Funk-solo de speler betrekt bij een ritmische expressie, is het een dans. Het stelt ook dezelfde vraag die ons wordt gesteld als we op de clubdansvloer staan. "Ben je hier verlegen over, of ga je met je billen swingen?"
Wat me brengt bij het laatste en belangrijkste wat je moet doen om Funk te spelen, of zelfs om te spelen als Maceo.
Heb plezier, of ga van de vloer.
1. IMHO, probeer niet te klinken als Maceo. Funk, vooral, is een stijl die authenticiteit beloont. In elke setting behalve je privé-oefenruimte is het proberen om een andere persoon sonisch af te beelden, onauthentiek. Hoewel het je wat directe geloofwaardigheid oplevert, is het niet duurzaam.
2. Een Funk-solist is deels saxofonist, deels drummer. Speel je hoorn met wat percussiviteit.
3. Ritmisch spelen geweldige funk-solisten zelden lange noten. Drummers ook niet, als ze bezig zijn met de taak om billen te laten swingen op een groove. Noten met een duur van meer dan een halve noot zijn meestal het slot- of beginwoord in een statement. (voorbeeld: Introductie tot Papa Don't Take No Mess, of Maceo solo in Inner City Blues) Dit maakt Funk spelen tot een van de meest uitdagende van alle stijlen. Hoewel minder complex in harmonische structuur, vereist Funk spelen de hoogste discipline met betrekking tot ritmische uitvoering. Slechte Funk-solisten raken de focus en het uithoudingsvermogen kwijt dat nodig is om ritmisch in de groove te blijven en ze keren terug naar het blazen van lange noten, altissimo of andere gimmicks om in de solo te blijven.
4. Statements in achtste en zestiende noten, vaak gestippeld en gesyncopeerd, zijn de regel.
5. Het gebruik van triolen komt zeer vaak voor. Triolen, mordenten, ghost- en grace-notes zijn nietjes in geweldige Funk-solo's. Al deze apparaten moeten worden geoefend, samen met de discipline van solo's met noten van korte duur (drumbeat-achtig).
6. Weet altijd waar de "1" is. De downbeat van een nieuwe maat. Sla de 1 aan of heb een goede reden om dat niet te doen.
7. Toonontwikkeling is net zo belangrijk als bij klassiek spelen. Een sterk centrum hebben is een groot voordeel bij Funk spelen. Een Funk-solist is als een predikant die een preek houdt op de kansel. Projectie en zelfverzekerd verhalen vertellen zijn essentieel. De meeste spelers gebruiken vibrato spaarzaam. Maceo gebruikt het zeer effectief, vaak als een kleine schud op het einde van een funky noot. Dexter Gordon doet dat als een meestermuzikant.
8. Een plan hebben over waar de solo naartoe gaat, is een andere essentie. Elke solo moet een verhaal vertellen, maar in Funk solo's is het opraken van de landingsbaan (idealen) het meest verderfelijk. Proberen in de groove te blijven, geeft een speler niet de tijd om de traject van de solo op te lossen. Meer dan elke andere muziekstijl kan het missen van slechts één beat ertoe leiden dat je bandleider of publiek dingen zegt of denkt als: "Jimmy, hey Jimmy! Ga terug met die kleine grappige hoorn, je zegt niets. Ga weg! Ga weg!" RIP JB.
9. Herhaling is geen zwakte, het is een kracht. Het herhalen van een zin meerdere keren brengt het publiek mee met de speler. Het bouwt spanning op terwijl de luisteraars zich voorbereiden op wat er gaat komen. Het leent ook geloofwaardigheid aan de uitspraak. Als wat je zegt niet belangrijk genoeg is om te herhalen, is het slechts een kortstondig stukje lawaai.
10. Te veel noten spelen is erger dan te weinig spelen. Minder noten die op tijd worden gespeeld, zijn veel effectiever dan 32e runs die over de ritmesectie worden gespoten.
11. Slurring vs. tonging. Geweldige Funk-spelers doen veel meer tonging dan slurring. Er is een kader van Smooth Jazz-spelers die uitstekende muzikanten zijn die sluren, glijden en glijden over funky beats, maar de groten zoals Eddie Harris, Maceo en Sinclair Pickney gebruiken sluring strategisch, zo niet spaarzaam.
12. Een Funk-solo spelen is deels dansen. Ik worstel daarmee omdat sommige mensen, waaronder een idioot saxofoonleraar die ik ooit had, geloofden dat je geen geweldige saxofonist kunt zijn als je niet kunt dansen. Letterlijk. In een club. Maar voor zover een Funk-solo de speler betrekt bij een ritmische expressie, is het een dans. Het stelt ook dezelfde vraag die ons wordt gesteld als we op de clubdansvloer staan. "Ben je hier verlegen over, of ga je met je billen swingen?"
Wat me brengt bij het laatste en belangrijkste wat je moet doen om Funk te spelen, of zelfs om te spelen als Maceo.
Heb plezier, of ga van de vloer.
Goed spul, Siggie. Ik ben het er grotendeels mee eens. Ik zou zeggen dat je niet hoeft te kunnen dansen om funk te spelen, maar het helpt zeker. Ik vond het leuk dat je zei: "Een funk solo spelen is dansen..." Ben je hier verlegen over, of ga je met je kont swingen?" Als je een sterke, groovende funk solo wilt spelen, moet je jezelf met zelfvertrouwen en autoriteit presenteren en uitspraken doen - je moet met je kont swingen alsof je op de dansvloer staat.
Twee dingen:
Wat betreft de nootduur, ik bedoelde te zeggen dat de meeste noten minder dan anderhalve tel duren. Het spelen van lange noten wijkt af van een percussieve presentatie in solo's. Het hoofd is een andere zaak.
Dansen. Ik ben opgegroeid in een familie en een buurt van dansers. Dansen leverde je dates op. Dansen leverde je respect op. Als je niet goed kon dansen, kon je knock-out worden. Ik ben een expert in danscultuur. Elke student of muzikant die dit leest, moet luisteren, maar zijn eigen mening vormen. Ik zal je een geheim vertellen. En als zwarte man die in de
Het draait allemaal om articulatie en timing. Schrijf veel van Maceo over en luister ernaar. Maceo had ook een paar specifieke vingerzettingen die hij gebruikte om de toon op een enkele noot te veranderen. Bekijk 8:45 in deze video:
Ik hoop dat dit helpt.
Ik hoop dat dit helpt.
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
-
?
